Rozdział 18

Powoli kierowałam się do domu. Mój humor nie mógł być lepszy. cieszę się, że wszystko się tak układa, ale kiedyś będę musiała powiedzieć Danny'emu o mnie i Niall'u. Odepchnęłam te myśli od siebie, nie chciała sobie psuć humoru. 

 Zanim się obejrzałam już stałam przy drzwiach frontowych swojego domu. Wyjęłam klucz z czarnej torby wiszącej na moim ramieniu i otworzyłam nim drzwi. Kiedy weszłam do środka zobaczyłam uśmiechniętego brata. Chyba każdy jest dziś wesoły...no z wyjątkiem Liz, ups. Zaśmiałam się pod nosem.

- O hej Sami ! - wrzasnął i mnie przytulił. Wowowow naprawdę ma dobry humor.

- Hej, hej - odkrzyknęłam wesoło - jakieś święto dzisiaj, że taki wesoły ?

- Nie, nie po prostu stęskniłem się za gotowaniem z siostrzyczką - uśmiechnęłam się do niego i weszliśmy do kuchni. 

- Co gotujemy ? - uśmiechnęłam się.

- Na co masz ochotę ? - zapytał wesoło. 

 W końcu zdecydowaliśmy, że zrobimy pizze. 

- Jak na tańcach ? - zapytał Dan kiedy wałkowałam ciasto.

- Umm dobrze - ominęłam parę ostatnich zajęć, bo spotykałam się w tym czasie z Niall'em. Musze jutro pójść.

Włożyliśmy pizze do piekarnika i czekaliśmy aż będą gotowe. 

- Kiedy masz egzaminy ? - zapytałam się brata.

- W przyszłym tygodniu - spojrzał na mnie - myślę, że jestem na nie gotowy.

- Zaraz - coś mi się przypomniało - skoro ciocia już nie daje nam pieniędzy, a ty wciąż się uczysz...skąd mamy pieniądze ? - Dan spojrzał na mnie z szeroko otwartymi oczami.

- N-no dorabiam trochę po szkole - zaśmiał się patrząc w dół. Miałam wrażenie, że kłamie - o popatrz - ożywił się - pizza gotowa.

Leżałam w swoim pokoju zastanawiając się co mój brat może ukrywać. Naprawdę pracuje po szkole ? Wątpię w to. Gdyby to była prawda nie starczało by nam pieniędzy na tak długo, no bo ile można tak zarobić ? Nagle usłyszałam wibracje telefonu. Ktoś wysłał do mnie wiadomość. Pomyślałam, że to Niall wiec szybko wzięłam telefon i spojrzałam na wyświetlacz. To nie był Niall.

Chcesz wiedzieć skąd te pieniądze ?

Otworzyłam szeroko oczy. Skąd ten ktoś wie o czym rozmawiam z bratem. Podbiegłam do okna. Było ciemno, ale zauważyłam ciemna postać stojąca po drugiej strony ulicy. Nie rozpoznawałam tej sylwetki. W pewnym momencie postać podniosła rękę i mi pomachała. Zasłoniłam szybko firanki i pobiegłam do łóżka zakrywając się mocno kołdrą. Kto to jest ? Nie mogłam złapać porządnego oddechu, serce waliło mi jak szalone. Znowu usłyszałam wibracje telefonu. Tym razem dłuższe, ale bałam się odebrać. Leżałam tak i nasłuchiwałam co się dzieje. Usłyszałam kroki Dan'a. Zbliżał się do drzwi. Otworzył je. Weszło parę osób. Odsapnęłam z ulgą kiedy usłyszałam, że witają się po przyjacielsku. W pewnym momencie usłyszałam kroki po schodach. Ktoś zbliżał się do mojego pokoju. Drzwi otworzyły się, a ja wyjrzałam zza kołdry...Niall. Uśmiechnęłam się. Podszedł do mnie i mnie przytulił.

 - Nie odbierałaś, cos się stało ? - zapytał patrząc mi w oczy. Sięgnęłam po telefon i zauważyłam, że to faktycznie on dzwonił.

- J-ja przepraszam - spojrzałam w dół - myślałam, że to ktoś inny - Niall zmarszczyłam brwi.

- Kto ? - zapytał. Pokazałam mu wiadomość od tej osoby - znowu... masz pomysł kto to moze być ? - zapytał mnie. Pokiwałam przecząco głową.

- Nie mam pojęcia - powiedziałam płaczliwie - co ja mam zrobić ? - łzy zaczęły spływać po moich policzkach. Niall przytulił mnie mocno.

- Shhh. Nie płacz kotku - gładził mnie po plecach. Po paru minutach uspokoiłam się w jego ramionach - przyjadę po Ciebie jutro dobrze ?

- Nie - spojrzałam na niego - muszę pójść na tance, dawno nie byłam - Niall wyglądał na trochę zawiedzionego.

- Dobr...- Niall nie skończył bo Dan zaczął go wołać.

- Niaaall - krzyczał mój brat - gdzie jesteś ? - Niall przytulił mnie.

- Przyjadę po tańcach - pocałował mnie w czoło - pa - wyszedł szybko, a ja siedziałam i wpatrywałam się w drzwi jeszcze parę minut. Uśmiechnęłam się. Dobrze mieć go.


15 KOMENTARZY = NEXT



Hejo mam nadzieję, że rozdział wam się podoba :> piszcie w komentarzach co myślicie, że się zdarzy
 

Rozdział 17

Stanęłam przed drzwiami. Kto to może być ? Niall nie chciałby żebym otwierała bez jego wiedzy. Teraz kiedy śpi jest najgorsze co moge zrobić. Udawać, że mnie nie ma ? A może to jakiś jego przyjaciel, który chce mu pomóc. 

- Wiem, że tam jesteś więc się nie ukrywaj - odezwał się...kobiecy głos. Kobieta ? Zaraz skąd ja znam ten głos ?Nie wiedziałam co o tym myśleć. Skoro i tak wie, że tu jestem...

- Kim jesteś - powiedziałam na tyle głośno aby mnie usłyszała i na tyle cicho, żeby nie obudzić Niall'a. 

- Liz...a ty ? - Liz ? Ta Liz ? Ta co wtedy przyszła do mojego domu ? Ta, z którą Niall mnie tak źle potraktował ? 

- S-sam - powiedziałam w szoku.

- Może przestaniemy krzyczeć do siebie przez drzwi i mnie wpuścisz ? - wpuścić ją ? Nie chce jej tu, ale Niall wkurzy się jeśli się dowie, że jej nie wpuściłam. Przekręciłam klucz w drzwiach i niechętnie je uchyliłam.

- Miło Cię znowu widzieć Sam - powiedziała z fałszywym uśmiechem na twarzy. Nienawidze jej. 

- Hej - uśmiechnęłam się, rownież sztucznie.

- A gdzie Niall ? - zapytałam wchodząc w głąb domu.

- Odpoczywa - powiedziałam krótko. Nie mam zamiaru nawiązywać z nią konwersacji. 

- Teraz ? - Liz zachowywała sie dostyć...głośno. Weszła jakby to był jej dom,jakby bywała tu codziennie...może bywa. Zdenerwowało mnie to. Nie ufam jej.

- Tak - powiedziałam przez zęby - więc bądź troche ciszej.

- To ty - podeszła do mnie - bądź troche milsza. Ja wysilam się i jestem dla Ciebie miła, więc ty też się troche wykaż - spojrzałam na nią.

- Oh no cóż - uśmiechnęłam się sztucznie - Liz ty moja droga, herbatki ? Kawy ? Ciasteczka ? - każde słów mówiłam coraz głośniej - kompotu ? Soczku ? - już prawie krzyczałam - sernika ? Babeczek ?!

- Zamknij się ! - wydarła się na mnie. Wtedy usłyszałam za sobą kroki.

- Czemu tak krzyczysz Samantha ? - wszedł do kuchni - Liz ? - zapytał zdziwiony - co ty tu robisz ? - Liz podeszła do niego i przytulila, ale miałam wrażenie, że robi to po to by pokazać mi, że on jest jej. Cóż...chyba jeszcze nie wie, że jednak jest mój. Oderwała się od niego ( nareszcie ) i już miała go pocałować, ale odsunął się. Spojrza na niego zdziwiona, a ja uśmiechnęłam się do siebie. 

- Um, więc jak wiesz - Niall zaczął - Samantha jest moją...koleżanką - ostatnie słowo powiedział cicho. Wstydził się mnie ? Dlaczego jej nie powiedział ?

- No wiem...to siostra Dan'a nie ? - powiedziała lecewarząco. Miałam wielką ochotę wziąć tą patelnie co leżała obok i przyjebać jej w tą głupią, wytapetowaną mordę. 

- Czemu przyszłaś ? - blondyn zapytał ją. Atmosfera była bardzo drętwa. 

- Po to co zwykle - uśmiechnęła się do niego zaczepnie, a ja zamarłam. Prosze nie.

- Umm - Niall spojrzał na mnie - dziś chyba wole zostać z Samanthą wiesz ? - nie wiedziałam czy śmiać czy płakać. Liz spojrzała na mnie gniewinie.

- No to pora na mnie - odwróciła się i bez słowa wyszła z kuchni, a po chwili rozległ się dźwięk zamykanych drzwi frontowych. Spojrzałam na znmieszanego Nialla.

- Dlaczego jej nie powiedziałeś? 

- Nie musi wiedzieć - spojrzał w dół.

- Wstydzisz się mnie ? - rozumiem, że nie jesteśmy jeszcze jakoś bardzo zaangażowani w związek, ale myślałam, że nie bedzie się wstydził. 

- Nie - natychmiast ożył i złapał mnie za rękę - nie wstydzę ja po prostu odpowiedziałem odruchowo - spóściłam głowę. Wiem, że kłamie. Niall położył rękę na moim policzku i pogladził go kciukiem.

- Hej - szepnął - ona nie jest dla mnie nikim ważnym i nie musi wiedzieć wszystkiego, tak ? - spojrzałam na niego niepewnie.
- T-tak - nagle usłyszałam dźwięk przychodzącego SMSa. O nie ! Spojrzałam na telefon, a Niall cały czas przypatrywał się moim ruchom. Wiadomość była od...Dan'a.

     Kiedy wrócisz ? Może zrobimy sobie coś dobrego do jedzenia ? :D xx

Uśmiechnęłam się. Zawsze troskliwy Dan.
 - Chyba powinnam wracać - spojrzałam na Niall'a - mało czasu ostatnio spędzam z bratem.
- Rozumiem - Niall przytaknął - odwieźć Cię ?- spojrzałam na niego krzywiąc się.
- To chyba zły pomysł
- No tak - szliśmy już w kierunku drzwi frontowych - baw się dobrze - pocałował mnie w czoło, a ja zmarszczyłam brwi. Tylko w czoło ? Niall zauważył to i zaśmiał się po czym pocałował mnie w usta.
- Pa - pomachałam mu wychodząc, a on się do mnie uśmiechnął. Uwielbiam tego Niall'a.








 

15 KOMENTARZY = NEXT

strasznie was przepraszam że tak długo musieliście czekać i że jest taki krótki, ale po prostu nie mam ani motywacji ani weny

Rozdział 16

Stałam na przeciwko drzwi wmurowana. Niall powiedział wcześniej, że ma klucze i mam nikomu nie otwierać. A co jeśli to on ? Może jest ranny ?

- Otwieraj kurwa to ja ! - miałam wrażenie, że to naprawdę on. Zaczęłam się zastanawiać jak rozpoznać czy to on - wiem że mówiłem, że mam klucze ale gdzieś zgubiłem ! Musisz mi zaufać Samantha - to on. Na 100%. Tylko Niall mówi do mnie pełnym imieniem. Wszyscy mówią Sam, a on nie. Odważyłam się podejść bliżej drzwi. Wzięłam głęboki oddech i...przekręciłam zamek w drzwiach. Na przeciwko mnie stałam ciemna sylwetka. Było zbyt ciemno, żeby zauważyć twarz. Jednak dobrze znałam tą postawę i ten zapach, który natychmiast poczułam. Odetchnęłam z ulgą. To Niall. Jednak moja ulga nie trwałym długo. Kiedy wszedł do środka pod światło, zobaczyłam, że kurczowo trzyma się za brzuch, a ręce ma we krwi. To jego ?! Spojrzałam na jego twarz.

- Spokojnie..to tylko...draśniecie - wysapał ledwie.

- Masz apteczke ? 

- W łazience - powiedział ledwo łapiąc oddech - trzecie drzwi po prawej w..tym k-korytarzu - pokazał za mnie. Pobiegłam do łazienki i po chwili w oczy rzuciła mi się czerwona torba z białym krzyżem. Wzięłam ją i pobiegła do Niall'a, który leżał już na kanapie w salonie. Klęknęłam przy nim i zaczęłam oczyszczać ranę. Niall cały czas jęczał. Nie dziwne się mu, to musi koszmarnie boleć. Kiedy rana była już czysta nałożyłam odpowiedni opatrunek i owinęłam bandażem. Spojrzałam na niego smutno.

- Musze Cię odwieźć do domu. Co z Dan'em ? 

- Musisz się przespać - uśmiechnęłam się słabo - zadzwonię do niego i powiem, że zostaje na noc u Val - chciałam już zniknąć z zasięgu jego wzroku. Czułam, że łzy są coraz bliżej. On wygląda okropnie. Co się stało ? Gdzie on właściwie był ? Musze się go o to zapytać, ale później. Wyszłam z salonu odłożyć apteczkę. Kiedy wróciłam Niall już spał. Musiał być bardzo zmęczony. Wyjęłam telefon i zadzwoniłam do brata. Powiedziałam mu, że zostaje na noc u Val, całe szczęście uwierzył mi.  Wróciłam do salonu i usiadłam na kanapie, stojącej na wprost od kanapy, na której leżał Niall. Zaczęłam zastanawiać się co mam teraz ze sobą zrobić. Dlaczego ktoś drasnął Niall'a nożem ? No okey to nie było zwykle draśnięcie, to wyglądało bardziej jakby ktoś wbił mu ten nóż. Co się tam działo ? Nie uspokoje się póki się nie dowiem, chociaż gdybym się dowiedziała raczej nie byłabym spokojna. Musze się czymś zająć. Rozejrzalam się po pomieszczeniu w poszukiwaniu czegoś do roboty. Nic ciekawego. Wstałam i skierowałam się ciemnym korytarzem w kierunku kuchni. Już przyszło mi na myśl czy by czegoś nie ugotować, ale...nieeee lepiej nie. Niall jest zbyt zmęczony, żeby teraz gasić ogień, którym mogłabym przez przypadek rozpalić. Usiadłam na blacie rozglądając się z nudów. Wzrokiem natrafiłam na okno. Na parapecie stała czerwona doniczka z kwiatami. Zdziwiło mnie to. Niall nie wygląda na miłośnika kwiatów, a tym bardziej dbania o nie. Obok doniczki stała ramka ze zdjęciem. Wzięłam ją do ręki. Zdjecie przedstawiało Niall'a, ale o wiele młodszego widać to po jego rysach i uśmiechu. Obok niego stał jeszcze jakiś chłopak, był on czarnoskóry, a oboje trzymali się w przyjacielskim uścisku. Uśmiechnęłam się mimowolnie, na tym zdjęciu Niall jest taki...radosny. Kiedy odłożyłam ramkę usłyszałam, że ktoś mocno puka do drzwi, wręcz w nie wali. Tylko kto to jest tym razem ?

15 KOMENTARZY = NEXT 

No więc ten rozdział pisałam w górach gdzie wciaz sie znajduje :) pewnie nie jest najlepszy bo nie mam zbyt duzo czasu ale starałam sie dodać jak najszybciej :)

#Muchalove 💋👙

Rozdział 15

Matma strasznie mi się dłużyła. Kiedy spojrzałam na zegar wiszący na ścianie, zobaczyłam, że lekcja trwa dopiero 20 minut. Prychnęłam pod nosem. 20 minut, a ja już wymiękam. Myśl o tym, że Niall dziś po mnie przyjedzie dodatkowo mnie rozpraszała. Cały czas zastanawiałam się jaki bedzie. Utrzyma swój miły stan ? Czy może potraktuje mnie jak gówno ? Czuje, że jego dni dobroci zbyt długo trwają...pewnie zaraz bedzie musiał sobie ulżyć i znowu zachowywać się ja debil. Kiedy dzwonek nareszcie zadzwonił i mogła się wydostać z sali spojrzałam w plan. Teraz mam angielski. Nawet dobrze, lubie ten przedmiot. 

Na angielskim dowiedzieliśmy się, że mamy nowego ucznia w klasie. Lucas'a. Całkiem przystojny. Podobałby mi się gdyby nie.. Niall. Nie potrafię teraz myśleć o innych chłopakach bo...Niall. Nie zwracam uwagi na innych chłopaków bo..Niall. Zaśmiałam się z siebie. Moje myśli cały czas krążą dookoła niego. Luke usiadł obok mnie i się przedstawił. Obiecałam mu, że oprowadze go po szkole i opowiem co i jak. Jest całkiem miły. Ciekawie się z nim rozmawia.

Resztę dnia w szkole spędziłam z Lucas'em. Wymieniliśmy się numerami i obiecałam mu, że następnego dnia po szkole  spotkamy się i pokaże mu miasto, bo dopiero się wprowadził. Cóż z Niall'em mogę spotkać się trochę później nic mu się nie stanie. Przestałam myśleć o następnym dniu i skupiłam się na tym, że to moja ostatnia lekcja. Cały czas wyglądałam przez okno. Z tej sali doskonale widać parking. Po jakimś czasie zobaczyłam wjeżdżający samochód Niall'a. Kąciki moich ust natychmiast podniosły się. Dzwonek zadzwonił. Tak. Wyszła z sali i szybkim krokiem podążałam w stronę drzwi wyjściowych,  kiedy ktoś mnie chwycił za rękę. Odwróciła się, żeby zobaczyć kto to. Lucas.

- Gdzie się tak spieszysz ? - uśmiechnął się. 

- Chłopak  na mnie czeka - powiedziałam uśmiechając się. Razem ruszyliśmy, już wolniejszym krokiem do drzwi. Na zewnątrz pożegnałam się z Lucas'em i poszłam w kierunku samochodu Niall'a. Zobaczyłam, że ten jak zwykle opiera się o maskę auta. Podeszłam do niego. 

- Hej - przytulilam go.

- Hej, kto to był ? - zapytał Niall patrząc na Lucas'a, który również patrzył na nas zdziwiony.

- Niall to kolega. Dzisiaj doszedł do naszej klasy. Chciał, żebym go oprowadziła.

- Zrobiłaś to ?

- N-no tak jak prosił to go oprowadziłam - spojrzałam na niego zdziwiona. Zaśmiał się pod nosem.

- Nie ufaj każdej nowo spotykanej osobie - powiedział i otworzył mi drzwi od strony pasażera, kończąc tym temat. Wolałam już nie drążyć tematu. 

- Jak Ci minął dzień ? - zapytałam go.

- A ok...- nie zdążył dokończyć bo zadzwonił jego telefon - przepraszam - spojrzał na wyświetlacz - musze to odebrać - przytaknęłam. Niall przyłożył telefon do ucha.

- Hej...CO?!.. Jak to się stało...kurwa...OK pa - Niall wyglądał na zestresowanego - słuchaj Samantha odwioze Cię do mojego domu i zostawię na jakieś 20 minut musze gdzieś pojechać.

- Gdzie chcesz jechać ? - byłam trochę zawiedziona. 

- To nie istotne - zanim się obejrzałam Niall zaparkował samochód pod domem., który był otoczony drzewami. Przez to był mniej widoczny. Coś mi mówiło, że o to chodziło. Wysiadłam z samochodu i pognałam za Niall'em, który już otwierał drzwi.

- Nigdzie się stąd nie ruszaj - zestresowany już chciał opuścić dom, ale zatrzymał się i oparł o granice drzwi stojąc wciąż tyłem. Popatrzył ba mnie przez ramie. Sama już się pogubiłam co się dzieje. Odwrócił się i podszedł do mnie. Oparł swoje czoło o moje. 

- Niedługo wrócę, nie martw się. I nie otwieraj drzwi NIKOMU, nawet jesli bedzie podawał się za mnie, ja mam klucze - delikatnie pocałował moje usta i cofnął się.

- Pa - szpenęłam. Patrzyłam jak blondyn wychodzi i zamyka drzwi...na klucz. Raczej nigdzie się teraz stąd nie ruszę. Rozejrzałam się po domu. Był całkiem spory, nie spodziewałam się, że będzie aż tak duży. 

Siedziała w kuchni już trochę zdenerwowana. Niall wyszedł już godzinę temu. Dawno temu powinien wrócić. Co jeśli miał jakiś wypadek ? A ja tu siedzę bezczynnie ? Wyjęłam telefon i po raz setny do niego zadzwoniłam, a on po raz setny nie odebrał. Nagle usłyszałam walenie w drzwi. Przestaszyłam się.

- To ja Niall - usłyszałam głos Niall'a, ale czy to napewno on?  

15 KOMENTARZY = NEXT

Nie czekałam do 15 komentarzy bo wiem, że zawiodłam was ostatnimi rozdziałami. Ten też nie jest za długi ale jutro wyjeżdżam i chciałam dodać zanim wyjadę. #MuchLove 

Rozdział 14

Chciałabym, żebyście wiedziały że gdyby nie moja kochana Kasia ( pozdrawiam ) nie miałabym jak publikować rozdziałów :) KOCHAM CIĘ KOCHANIE <3 

Moje serce przyspieszyło, oby to nie była wiadomość od tego prześladowcy. Odsapnęłam z ulgą kiedy zobaczyłam znany numer.

Hej kochanie, wszystko w porządku ? Niall xoxo

Na mojej twarzy pojawił się ogromny uśmiech. Niech bedzie tak już zawsze. Ciekawe czy teraz zawsze bedzie taki miły i kochany czy to tylko przejściowo.

- Czemu się tak szczerzysz ? - Val wyrwalam mi telefon z dłoni.

- Ej - rzuciłam się na nią.

- Awww - Valerie również uśmiechnęłam się do MOJE telefonu, który aktualnie spoczywa w JEJ dłoniach - jaki on uroczy, to co napisał kompletnie nie pasuje do wszystkich opowieści o nim, które krążą po całej Irlandii.

- Daj chce odpisać - zignorowalam to co powiedziała, bo co miałam powiedzieć ? ' No wiesz te plotki to prawda Niall zabija z zimną krwią' ? Przeraziłaby się. Wystukałam odpowiedź.

Tak wszystko OKEY :) czemu pytasz ? Sam xx

- Jaki on jest kiedy jesteście sam na sam ? Doszło do czegoś ? Rozdziewiczył Cię ? Dobry jest ? - zasypywała mnie masą pytań i nie dawała nawet czasu na odpowiedzi.

- Jest..kochany i hmm w sumie niby do czegoś doszło ale mnie NIE rozdziewiczył - głupio mi było to wszystko mówić, nie przywykłam do tego. Valerie cały czas zadawała mi pytania a ja odpowiedałam. Podobał mi się ten czas. Dawno tak nie robiłyśmy. Oglądałyśmy filmy i się śmiałyśmy. Idealny wieczór. Podczas jednego z horrorów zasnęłam.

Obudziłam się i zobaczyłam, że leżę obok Valerie na kanapie w salonie. Potrząsnęłam ją żeby się obudziła. Zjadłyśmy śniadanie i musiałam już iść. Dziś jest niedziele i Val jedzie z rodzicami i siostrą do dziadków. Zazdroszczę jej, tego wszystkiego. Rodziców, dziadków...

Po powrocie do domu udałam się do łazienki i wzięłam porządny prysznic. Wszystko to zajęło mi sporo czasu. Myjąc zęby spojrzałam na telefon i zobaczyłam, że Niall mi już wczoraj nie odpisał. Poczułam mały smutek, ale na co ja właściwie liczę ? Że bedzie całe życie siedział przy fonie i do mnie pisał ? Zaśmiałam się z siebie. Wyłączyłam szczoteczke, przepukałam usta i wytarłam je w ręcznik. Wyszłam z łazienki i poszłam sprawdzić co z Danny'm. Weszlam do naszego salonu i zobaczyłam go leżącego na sofie z pilotem w ręku i grającym telewizorem w tle. Pewnie zasnął wczoraj przy oglądaniu meczu. Wyłączyłam grające pudło i poszłam przygotować się na jutro do szkoły. Resztę Niedzieli spędziłam ucząc się i odpoczywając w swoim pokoju. To był spokojny dzień. Tego właśnie potrzebowałam.

Usłyszałam dźwięk budzika. Mruknęłam z irytacji. Nie chce mi się iść do szkoły. Spojrzałam na swój telefon.

Przyjadę po Ciebie po lekcjach :* Niall xoxo

Uśmiechnęłam się, ale nie chciało mi się odpisywać. Szybko zrobiłam poranną toaletę, ubrałam się w zielone rórki i białą bluzkę i zbiegłam na dół po drewnianych schodach do kuchni gdzie siedział Dan. 

- Hej - uśmiechnęłam się.

- Hej, co robisz dziś po lekcjach ? - zapytał. Zachowaj spokój Sam, zachowaj spokój.

- Umm ide do Val - usiadłam ba przeciwko niego i zaczęłam jeść tosty, które dla mnie przygotował. Musze zachowywać się normalnie - zawieziesz mnie do szkoły ? 

- Jasne - powiedział i poszedł się przygotowywać. Odsapnęłam z ulgą, chyba byłam dosyć wiarygodna. 

Idąc korytarzem usłyszałam dzwonek i zaczęłam iść szybciej, żeby zdążyć na pierwszą lekcje, którą jest matematyka.

15 KOMENTARZ = NEXT

Hej skarby :) Rozdział nie jest najlepszy mam tego świadomość, ale mam nadzieje, że nie jest też zły. Piszcie w komentarzach co może się dzić dalej, jestem ciekawa waszych pomysłów xox #MuchLove 

Rozdział 13

Leżeliśmy z Niall'em przez resztę nocy i rozmawialiśmy.

- Kiedy wróci Dan ? - nagle Niall zadał pytanie.

- Też się o to martwisz ? - uśmiechnęłam się - jutro po południu - wtedy Niall zbliżył twarz do mojej.

- Sam ? - spojrzałam mu w oczy - co jest między nami ? - to pytanie zdziwiło mnie trochę. Nie wiem co mu odpowiedzieć, może prawdę ?

- J-ja..sama nie wiem. A ty co o tym myślisz ? - chciałam, żeby mój głos brzmiał obojętnie, ale coś mi nie wyszło.

- Słuchaj j-ja nigdy nie byłem w normalnym związku - przytaknęłam mu. Niall pogłaskał mój policzek - ale dla ciebie chciałbym spróbować - zaraz co ? On chce być moim chłopakiem ? A ja mam być jego dziewczyną ?

- Co masz na myśli ? - zapytałam upewniając się.

- No, że może chciałabyś żebyśmy byli parą ? - sama nie wiem czy powinnam się zgadzać. Z jednej strony przeraża mnie, ale z drugiej strasznie mnie do niego ciągnie. 

- Możemy spróbować - uśmiechnęłam się do niego. Niall lekko pocałował mnie.

- To co robimy ? - zapytał mnie z uśmiechem na twarz. 

- Nie mam pomysłu - skrzywiłam się, a Niall zaczął się ze mnie śmiać - czy ty się ze mnie śmiejesz ?

- Tak - wysapał przez śmiech. Uderzylam go poduszką i odwróciłam się w drugą stronę - Samantha, nie obrażaj się - Niall śmiał się coraz głośniej i głośniej, aż w końcu ja też zaczęłam się śmiać. Nawet nie zarejestrowałam momentu, w którym zasnęłam.

 Obudziłomnie czyjeś ziewanie. Otworzyłem oczy i zobaczyłam wpatrującego się we mnie Niall'a. Uśmiechnęłam się. Taką pobudkę poproszę codziennie.

- Dzień dobry - blondyn pocałował mnie w czoło.

- Hej - powiedziałam wesoło.

- Chodź na dół, zrobisz nam śniadanie.

- Co ? Czemu ja ? - zaśmiałam się - wiesz jak to się może skończyć - Niall zaśmiał się.

- Dobra chodź zrobimy coś razem - zeszliśmy na dół i na szczęście udało nam się nic nie spalić. Niall po śniadaniu musiał już iść, ale ja nie narzekałam bo i tak zaraz ide do Val.

 Zawsze wchodząc do jej domu wywiera na mnie to samo wrażenie. Jest ogromny. Jej rodzice są dziani. Na szczęście dzisiaj ich nie ma, a jej siostra poszłam do koleżanki więc jesteśmy same. 

- Teraz masz mi wszystko powiedzieć o tym blondynie i się nie wymigasz - opowiedziałam jej cała historię pomijając niektóre szczególiki, przy wielkiej paczce popcornu. Val opowiedziałam mi wszystkie plotki, której krążą o Niall'u, ale nie robiły na mnie wrażenia. Znam troszkę Niall'a, może nie tak jak bym chciałam, ale jednak. Upewniłam ją, że nic mi z jego strony nie grozi i obiecałam, że bedzie nas kryła przed Dannym. Narazie moje życie wygląda perfekcyjnie. Chyba za wcześnie to powiedziałam bo po minucie przyszedł od mnie SMS.

Uwaga

15 KOMENTARZY = NEXT

 Przepraszam, że tak długo nie dodałam, ale nie miałam weny, a komputer jest wciąż zepsoty. Mam nadzieje, że rozdział wam się podoba, trochę krótki wiem ale mam nadzieje ze to wam nie przeszkadza :) jak wam minął tydzień ? #MuchLove

Rozdział 12

 Niall stał oparty o swój samochód, tak jak ostatnio. Podeszłam do niego radośnie i przytuliłam, zaciągnęłam się jego nieziemskimi perfumami. Hmm kolejny plus dla niego. Jest idealny. Gdyby poćwiczył nad swoim rozdwojeniem jaźni można by go nazwać aniołem...pomijając jego robotę. 

- Hej piękna - zarumieniłam się na jego słowa.

- Hej - powiedziałam cicho i wsiadłam do samochodu. Trzasnęłam drzwiami chyba trochę za mocno. Niall zgromił mnie wzrokiem. Jest jednym z tych, którzy kochają swój samochod najbardziej na świecie.

- Przepraszam ? - Niall spuścił ze mnie wzrok i odpalił samochód. Wyjeżdżając przez bramę zauważyłam zdziwione spojrzenie Valerie. Zauważyła nas. Trzeba jej będzie wszystko opowiedzieć. 

- Co robisz w weekend ? - Niall przerwał ciszę. 

- Przyjdzie do mnie przyjaciółka, czemu pytasz ?

- Myślałem, że mógłbym do ciebie wpaść, albo ty do mnie, ale to już nie ważne - wyglądał na lekko zawiedzionego - o której dziś wraca Dan ? - zmienił temat co mi pasowało, nie leżało mi rozmawianie z nim teraz o moich planach na weekend.

- Dziś na noc nie wraca - Niall próbował ukryć uśmiech - jak długo zostaniesz ?

- Moge zostać tak długo jak zechcesz - uśmiechnął się do mnie. Lubie takiego Niall'a. Jest wspaniały i zachowuje się jak normalny chłopak. Mam nadzieje, że pozostanie w tym stanie jak najdłużej.

- Czemu się na mnie tak patrzysz ? - zapytał Niall z rozbawieniem.

- Nic..J-ja po prostu, lubie kiedy jesteś taki...miły - sama nie wiedziałam co mu powiedzieć. Niall zaśmiał się.

- Lubisz miłego Niall'a ? A ten drugi jest jaki ? - zapytał zaciekawiony. 

- Jest - zastanowiłam się chwile - niebezpieczny...

- Niebezpieczny ? - zaśmiał się - z moich obserwacji dziewczyny to lubią.

- Tak jest to hmm odrobinkę pociągające, ale wole kiedy jesteś miły - nie wiedziałam jak przyjmnie to co powiedziałam, nie chce żeby coś sobie pomyślał. 

 Zanim się obejrzałam byliśmy już pod moim domem. Droga szybko minęła. Wysiadłam z samochodu i zanim zamknęłam drzwi od strony pasażera usłyszałam głos Niall'a.

- Nie trzaskaj - zaśmiałam się i lekko zamknęłam drzwi - widzisz jak chcesz to potrafisz.

  Wchodząc do domu zastanawiałam się co będziemy robić. Jakoś nie mam ochoty na oglądanie filmów.

- Hmm ładnie dziś wyglądasz Samantho - co go dzisiaj naszło ? Nie powiem, że mi się to nie podoba. 

- Dlaczego zawsze mówisz do mnie 'Samantha' wszyscy mówią na mnie 'Sam' ? - nie wiem dlaczego to pytanie mi się nasunęło na język, ale to naprawdę mnie ciekawiło. Usiedliśmy na kanapie w salonie. 

- 'Samantha' bardziej mi się podoba...- chyba sam nie był pewien swojej odpowiedzi, przynajmniej tak wyglądał. 

- Teraz ja mam pytanie - przytaknęłam na to głową, może to moment, w którym lepiej się poznamy - czy kiedyś ktoś cie dotykał w ten sposób? - myślałam, że to jakiś żart, ale Niall wyglądał na poważnego. Przecząco pokręciłam głową. Miałam kiedyś chłopaka, ale nic poważnego z tego nie wyszło - naprawdę ? - zapytał zdziwiony, przytaknęłam mu. Zastanawiał się chwile wpatrując się we mnie - a chciałabyś ? - spojrzałam na niego zdziwiona. Czy on coś sugerował ? Zaczął się do mnie przybliżać - moge sprawić, że poczujesz się lepiej niż kiedykolwiek - szepnął, a ja poczułam ciarki na całym ciele - powiedz kiedy mam przestać - znowu szepnął i zaczął całować mnie po szyji. Popchnął mnie lekko tak żebym się położyła. Jego usta zjeżdżali coraz niżej, aż moja bluzka przeszkodziła mu dalsze pocałunki. Zdjął ją ze mnie, a ja kierując się instynktem zdjęłam również jego koszulkę. Niall całował mnie po brzuchu. Moje ciało było wręcz sparaliżowane miłym uczuciem. Kiedy dotarł do moich spodni, rozpiął je patrząc mi w oczy. Kiedy moje spodnie leżały już na ziemi, Niall zaczął całować moje nogi. Jechał językiem coraz wyżej. Zdjął moje majtki, a ja odwróciłam głowę. Bałam się na to patrzeć. Pierwszy raz widzi mnie ktoś tylko w staniku, którego Niall nie zdjął. 

- Hej - poczułam jego rękę na swojej - chce cie widzieć - spojrzałam na niego. jego oczy cały czas patrzyły w moje podczas gdy usta zaczęły mnie TAM drażnić. Jęknełam, to było..przyjemne. Niall włożył we mnie swój język. Mój oddech znacznie przyspieszył. Ciężko opisać te wszystkie czynności, które Niall wykonywał swoim językiem. Sama nie wiedziałam co się ze mną działo. W pewnym momencie poczułam dziwne uczucie w moim podbrzuszu. 

- Niall..- jęknęłam.

- Wiem - Niall włożył we mnie gwałtownie jeden palec i doszłam. 

- To twój pierwszy orgazm ? - przytaknęłam mu. Niall naciągnął na mnie moje ubrania i położył się obok mnie. Wtulilam się w niego. Nie wierze co się przed chwilą wydarzyło. 

 10 KOMENTARZY = NEXT

Bardzo przepraszam jeśli zawiodłam was tą sceną HAHAHAHA chyba nie umiem takich pisać, ale cóż może się nauczę HAHA mam nadzieje że chociaż trochę wam sie podobało xx

#MuchLove